Wahania poziomu cukru we krwi

Choć wahania poziomu cukru we krwi zdarzają się nie tylko tym, którzy chorują na cukrzycę, to w przypadku diabetyków są szczególnie niebezpieczne.

Edyta Brzozowska Dziennikarka portalu Onet

Zarówno niedocukrzenie, jak i zbyt duży poziom cukru w  organizmie mogą powodować uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych w różnych narządach i prowadzić do gorszego ich funkcjonowania.
Jak rozpoznać niski poziom cukru, czyli hipoglikemię? Zwykle zaczyna boleć nas głowa, odczuwamy zmęczenie, rozdrażnienie. Nasza koncentracja ulega zaburzeniu, mogą się pojawić problemy z utrzymaniem równowagi, zamazanym widzeniem, może nam być słabo.
Jeśli hipoglikemia pojawia się gwałtownie, pojawia się drżenie mięśni, pobudzenie
i  zdenerwowanie. Zaczynamy się pocić, mamy zawroty głowy, nasze serce zaczyna szybko bić. Jeśli nie zareagujemy odpowiednio szybko, możemy stracić przytomność, a nawet zapaść w zagrażającą naszemu życiu śpiączkę.
Z kolei wysoki poziom cukru we krwi, czyli hiperglikemia skutkuje sennością, bólami głowy, ogólnym osłabieniem. Chce nam się pić, a skóra na całym ciele staje się przesuszona. Hiperglikemii towarzyszy przykra woń z ust i ciała – zazwyczaj przypomina zapach acetonu lub zgniłych owoców. Odczuwamy także potrzebę częstego oddawania moczu, a z czasem nasza waga zaczyna spadać. Nasz organizm potrafi radzić sobie ze skokami poziomu cukru we krwi. Potrzebuje do tego insuliny. Ten produkowany przez trzustkę hormon ułatwia glukozie zawartej w jedzeniu wnikanie do komórek i ułatwia przemianę nadmiaru węglowodanów w  tłuszcze. Ponadto pobudza syntezę białka oraz umożliwia magazynowanie w wątrobie cukrów prostych. Insulina wytwarzana jest w  odpowiedzi na zwiększone stężenie glukozy we krwi, a po posiłku składającym się z dużej ilości węglowodanów poziom tego hormonu w krwioobiegu zdecydowanie wzrasta. Jest to niezbędny składnik, który powoduje prawidłowe przemieszczanie glukozy do odpowiednich tkanek rozproszonych po całym ciele człowieka.
Skoki cukru we krwi spowodowane są najczęściej niewłaściwym sposobem odżywiania się. Niekorzystny wpływ na poziom cukru ma także brak aktywności fizycznej, gdyż prowadzi do nadciśnienia i otyłości.
Nieodpowiednia dieta i siedzący tryb życia powodują nie tylko skoki cukru – przyczyniają się znacznie do zachorowania na cukrzycę. Walkę ze skokami cukru trzeba więc zacząć od zmiany nawyków żywieniowych. Jeśli będziemy jeść pięć niewielkich posiłków o stałych porach w ciągu dnia, możemy uniknąć wahań poziomu glukozy.
Profilaktyka cukrzycy to dobór odpowiednich produktów, zalecane są przede wszystkim surowe warzywa i  owoce. Trzeba pamiętać o  tym, że ich gotowanie i smażenie wpływa na zmianę indeksu glikemicznego. Indeks glikemiczny to wskaźnik, który informuje nas o tym, jak gwałtownie po spożyciu danej potrawy wzrasta poziom glukozy we krwi. W jadłospisie osób zagrożonych cukrzycą powinny znaleźć się produkty pełnoziarniste: grube kasze, brązowy ryż, płatki zbożowe. Te produkty są zalecane nie tylko ze względu na niski indeks glikemiczny, zawierają również cenny błonnik i witaminę B.
Jeśli stwierdzimy u  siebie podwyższony poziomu cukru, postarajmy się wyeliminować z jadłospisu słodycze i alkohol. Jeść i pić bez przeciwwskazań można: wodę,
sok pomidorowy, niesłodzone soki warzywne; szparagi, brokuły, bób, marchew, kalafior, cebulę, buraki, fasolę, grzyby, bakłażany, pomidory, sałatę, rzepę, seler, szpinak, dynię, kabaczki, świeże owoce – morele, ananasy, arbuzy, pomarańcze, truskawki, grejpfruty, jabłka, brzoskwinie, gruszki. Z mięs dopuszczalna jest wołowina, cielęcina i drobiowe, a z ryb – dorsz, sola, pstrąg.
Staramy się unikać: masła, dżemów, miodu, słodzonych napojów, kiełbasy, sosów, potraw mącznych. Z  mięs należy wykluczyć wieprzowinę, jagnięcinę, kaczki, gęsi, podrobów oraz tłuste ryby – węgorze, łososie, makrele.
Nie zaleca się także jedzenia smażonych potraw, tłustych serów, masła, śmietany, smalcu, majonezu czy kandyzowanych owoców.
Kluczowa jest nie tylko zmiana nawyków żywieniowych, ale prowadzenia aktywnego trybu życia – jeżdżąc na rowerze, pływając, spacerując. To pozwoli utrzymać prawidłową wagę, zapobiegnie nadciśnieniu, rozładuje stres. Minimalna, dzienna dawka ćwiczeń fizycznych wynosi pół godziny.